صبح دولت می دمد - كو جام همچون آفتاب؟

فرصتی زین به كجا باشد؟ بده جام شراب!

خلوت خاص است و جای امن و نزهتگاه انس

موسم عیش است و دُور ساغر و عهد شباب

خانه بی تشویش و ساقی یار و مطرب نكته گوی

( این كه می بینم به بیداری ست یا رب، یا به خواب؟ )

شاه عالم بخش در دُور طرب ایهام گوی

حافظ شیرین كلام بذله گو حاضر جواب

شاهد و مطرب به دست افشان و مستان پایكوب

غمزه ی ساقی ز چشم مِی پرستان بُرده خواب

جای امن و یار ساقی و حریفان یک جهت

كرده چشم مست ساقی باده نوشان را خراب

از خیال لطف مِی، مشاطه ی چالاک طبع

در ضمیر برگ گل خوش می كند پنهان گلاب

از پی تفریح طبع و زیور حُسن طرب

خوش بود تركیب زرین جام با لعل مذاب.

□

تا شد آن مَه مشتری دُرهای حافظ را به گوش

می رسد هر دم به گوش زهره گلبانگ رباب.